احسان رستمی‌پور- وبسایت کاغذ، معرفی کتاب مزخرفات فارسی، اثر رضا شکراللهی
کتاب‌های زبان فارسی در مدرسه همیشه معضلی در درس خواندن محسوب می‌شد. شاگردانی که فیزیک، جبر و حسابان را به راحتی نمره می‌گرفتند، همۀ غرزدن‌هایشان برای کتاب و درس زبان فارسی بود و بی‌فایدگی‌اش. کم‌کم فضای مجازی که رونق گرفت و فینگلیش نوشتن اختراع شد، دیگر همان آموزه‌های اندک زبان فارسی و املا هم فراموش شد و جای آن را حروف لاتین گرفت که هر معلق‌بازی و شامورتی‌ای در آن مجاز بود.
اما حالا چرخ روزگار چرخیده و دیگر فینگلیش نوشتن مثل قبل «با کلاس» نیست. حالا هر وسیله‌ای و نرم‌افزاری به کیبوردهای فارسی مجهز است. در عوض حالا شبکه‌های اجتماعی ایجاب می‌کند که هر چیز به سرعت نوشته و به مخاطب ارسال شود. به این ترتیب بحث زبان و رسم‌الخط فارسی در فضای مجازی داغ شده است. حالا که دوباره به اصل خود بازگشته‌ایم، نوشته‌های منتشره در شبکه‌های مجازی پر از غلط‌ها املایی و دستوری شده است. ملانقطی‌ها هم از سر و کول فضای مجازی بالا می‌روند تا #هکسره را گوشزد کنند، بنویسند این «گذار» با آن «گزار» فرق دارد، اینجا حذف به قرینه اشتباه است، استفاده از «می‌باشد» جایز نیست و… در این زمانه دیگر جبر و هندسه به کار کسی نمی‌آید اما زبان فارسی می‌تواند به شما در بیان منظور و ایده‌تان کمک کند.
رضا شکرالهی در کتاب مزخرفات فارسی یک‌جور کلاس زبان فارسی برپا کرده است، یک‌جور کلاس که برخلاف بعضی معلمان مدرسه عبوس و بی‌حوصله نیست و اتفاقاً هر جا نیاز باشد مثالی را چاشنی حرفش می‌کند که اغلب برگرفته از فضای مجازی است. برای کسانی که نگران «هکسره» و «را»ی بعد از فعل و دیگر اشتباهات دستوری و املایی رایج هستند، خواندن مزخرفات فارسی کلاس شیرینی است. همچنین اگر مشتاق دانستن نکات جالبی از زبان فارسی هستید (مثلاً اینکه کلمۀ «ساندیس» چند دورۀ حیات در زبان فارسی داشته) می‌توانید سراغ این کتاب بروید.
مزخرفات فارسی مجموعه یادداشت‌های رضا شکرالهی، ویراستار و روزنامه‌نگار ادبی، است. او در بیشتر یادداشت‌هایش زبانی طنز را به کار گرفته و با همین زبان خطاها و ایرادهای پرتکرار نگارش فارسی در این روزگار را توضیح می‌دهد و بسیاری از اصول سادۀ درست‌نویسی را یادآوری می‌کند. ویژگی دیگر یادداشت‌های این کتاب این است که سوژه‌هایش را از وقایع روزانه‌ای می‌گیرد که گاهی در رسانه‌های اجتماعی برجسته می‌شوند. به همین دلیل جز موضوع اصلی اشاره‌ای هم به ماجراهای مختلف، به‌ویژه وقایع سیاسی و اجتماعی، دارد. رضا شکراللهی همچنین هرازگاهی یادداشت‌هایی از این دست را در وبلاگ خود منتشر می‌کند.
