روزنامه اعتماد ـ 2 دی 1396
روش تحقيق از نگاهي ديگر
برخلاف نگرش حاكم بر روش‌شناسي تحقيق كه معتقد است روش‌هاي كمي و كيفي پژوهش صرفا ابزاري در خدمت فرضيات برآمده از رويكردهاي نظري هستند، كتاب «روش تحقيق معاصر در علوم انساني» نشان مي‌دهد كه روش‌هاي تحقيق برخاسته از جهان‌بيني‌ها و موقعيت‌هاي زيست جهان ما هستند كه درك و تفسير ما را از جهان شكل مي‌دهند. از اين رو فنون پژوهش پيش از آنكه ابزار تحليل داده‌هاي اجتماعي به شمار روند، شيوه‌هاي مواجهه ما را با جهان به نمايش مي‌گذارند. بدين‌سان روش‌شناسي از مجراي پرسش و پاسخ يا مراوده مستمر ما با جهاني كه در آن زندگي مي‌كنيم رابطه‌اي تنگاتنگ با «هستي‌شناسي» پيدا مي‌كند. «روش تحقيق معاصر در علوم انساني» روش‌هاي تحقيق را شيوه‌هايي براي نگريستن به جهان با بودن در آن و مواجهه با مسائل پيشاروي انسان و معضلات فلسفي، اجتماعي، سياسي و غيره مي‌داند و بدين وسيله با تعريف‌هاي طبيعت‌گرايانه و ذات گرايانه مرسوم در روش‌شناسي علوم‌انساني مخالفت مي‌ورزد. اين كتاب با بررسي بستر شكل‌گيري برخي از مهم‌ترين جريان‌هاي نظري و عملي در علوم انساني معاصر و برجسته كردن سويه‌هاي هستي‌شناختي و معرفت‌شناختي آنها، فهم متفاوتي از روش تحقيق و كاربرد معاصر آن به خواننده ارايه مي‌دهد و مي‌كوشد مواجهه او را با پديده‌هاي اجتماعي در افقي وسيع‌تر ميسر سازد.
