پدرو پارامو

خوان‌ رولفو در پدرو پارامو، که‌ آکنده‌ از نومیدی‌ و سنگدلی‌ است‌ و تسلسل‌ زمانی‌ در آن‌ به‌کلّی‌ گسسته‌ است‌، به‌ شیوه‌ای‌ شاعرانه‌ و رئالیستی‌ جهان‌ ناپدید شده‌ پیش‌ از انقلاب‌ و استثمارگری‌های‌ مالک‌ مستبد آن‌ را با زبانی‌ عاری‌ از خشونت‌ و حتی‌ تلخی‌ باز می‌گوید. دوران‌ محدود و درخشان‌ نویسندگی‌ خوان‌ رولفو یکی‌ از شگفتی‌های‌ ادب‌ امریکای‌ لاتین‌ است‌. او نویسنده‌ای‌ است‌ که‌ نسبت‌ به‌ بی‌عدالتی‌ اعتراض‌ نمی‌کند اما، در سکوت‌، از وجود آن‌ همچون‌ بخشی‌ از یک‌ بیماری‌ مسری‌، که‌ زندگی‌ نام‌ دارد، رنج‌ می‌برد. خوان‌ رولفو در رمان‌ پدرو پارامو داستان‌ نمی‌پردازد، او عصاره‌ تجربه‌ای‌ را که‌ در جهان‌ پیرامون‌ خویش‌، جهان‌ سایه‌های‌ بدون‌ جسم‌، بر آن‌ دست‌ یافته‌ ارائه‌ می‌دهد.