مورچه هایی که پدرم را خوردند

"مورچه‌هایی که پدرم را خوردند" شامل 9 داستان کوتاه از آخرین کارهای علی قانع است که مضامین گوناگونی را در بر دارد. درون‌مایه اغلب داستان‌ها به مسائل جاری و دغدغه‌هایی که بیش‌تر آدم‌ها، کم و بیش با آن درگیرند ـ به ویژه تنهایی انسان معاصر ـ می‌پردازد. "48 ساعت هوای عاشقی" و "گوزن‌ها" نگاهی گذرا به پدیده مهاجرت و تقابل نسل گذشته و نسل کنونی و کنکاش‌های حاشیه‌ای آن دارد. "جان شیشه‌ای" و "بلوغ" به نوعی جنگ و تبعات و پیامدهای زشت و زیبای آن را مرور می‌کند. "قدغن"، "فقط مریضی مادر" و "مورچه‌هایی که پدرم را خودند" داستان آدم‌های عصر ماشین و فاصله گرفتن تدریجی آن‌ها از عواطف و اصل زندگی است و اینکه چطور همه چیز رنگ می‌بازد و محو می‌شود. "آرامش خانوادگی" و "پنج روایت از قتل پروین" جریان عقیم ماندن و آرزوهای نارس انسانی تنهاست و هجوم اوهام پریشانی که احاطهاش کرده‌اند که می‌تواند در همسایگی هر کس و حتی خود ما باشد. نویسنده کتاب، اولین مجموعه‌اش را در سال 82 با نام "وسوسه‌های اردیبهشت" منتشر کرد که در همان سال نامزد کتاب سال وزارت ارشاد شد. ضمناً سه داستان از او جزو داستان‌های انتخابی سایت سخن بود که در سه دوره کتاب‌های بزرگداشت صادق هدایت در سال‌های 81، 82 و 83 به چاپ رسید