انقلاب کوبا

در سال 1961، کاسترو رسماً اعلام کرد که کوبا کشوری سوسیالیستی است. در دهۀ 1970 کوبا توانست به موفقیت‌هایی به‌ویژه در زمینۀ آموزش و پرورش، خدمات پزشکی و بهداشت دست یابد. شمار زیادی از مردم کار پیدا کردند و برابری و ثبات بیشتری برقرار شد. اما در همان حال آزادی‌های سیاسی کاهش یافت و کسانی که پیرو خط مشی کاسترو نبودند سرکوب می‌شدند.

در سال 1980 کوبا با مشکل بزرگی روبه رو شد. بسیاری از مردم شغلشان را از دست دادند، مواد خوراکی سهمیه‌بندی شد، و زندگی مردم سخت‌تر شد. هزاران نفر از کوبا گریختند و به ایالات متحده پناهنده شوند.

بنا به گزارش دیده‌بان حقوق بشر در ژانویۀ 2012، «کوبا تنها کشوری در آمریکای لاتین است که هر گونه مخالفت سیاسی را کاملاً سرکوب می‌کند.»

کوبایی‌هایی که از حکومت انتقاد می‌کنند به عنوان جنایتکار محاکمه می‌شوند؛ همۀ رسانه‌ها در کنترل دولت است و هیچ‌گونه آزادی بیانی وجود ندارد؛ و شهروندان اجازۀ خارج شدن از کوبا یا بازگشت به کشورشان را ندارند مگر آن که اجازۀ رسمی دولتی دریافت کنند که در بیشتر مواقع به آن‌ها داده نمی‌شود.