مرتضی احمدی هنرمند معاصر دلبستگی خاصی به سرزمینش ، زادگاهش و بچهمحلهایش دارد و به قول خودش ریشهاش تو این خاک گیر کرده است . او اینبار خاطرات خودش را از شهر تهران ، بچهمحلهایش و علایق آنها بازگو کرده است : « یه چَن روزیه که تو چاردیواری سوت و کورم . دقّه دقّه با خودم وَر میرم ، وِر میزنم ، اونم واس خاطر زادگاهم که هر تیکهشو غربتیها بدون تیر و تفنگ به جونش افتادن و چپوش کردن ، حتی تهتوآشم مفت خود دونسن و هپروش کردن . اگه من از زادگاهم و بر و بچههاش میگم بهم ایراد نگیرین . » کتاب « پرسه » سیری در احوالات خاطرات گذشته این هنرمند است که با شیوهای خاص روایت شده است . بازیهای دست جمعی ، شخصیتهای تهران قدیم ، دلخوشیها ، و همه و همه در این کتاب برای کسانی نوشته شده که دلبسته این آب و خاکند . از مرتضی احمدی پیش از این کتاب من و زندگی (خاطرات ) ، کهنههای همیشه نو (ترانههای تخت حوضی ) و فرهنگ بر و بچههای ترون منتشر شده است .