منبع: روزنامه اعتماد
شنبه 12 مرداد 1398
............................
اروين يالوم در سال ۱۹۵۶ در بوستون در رشته پزشكي و در سال ۱۹۶۰ در نيويورك در رشته روانپزشكي فارغ‌التحصيل شد و بعد از خدمت سربازي در سال۱۹۶۳ استاد دانشگاه استنفورد شد. در همين دانشگاه بود كه الگوي روانشناسي هستي‌گرا يا اگزيستانسيال را پايه‌گذاري كرد. يالوم هم آثار دانشگاهي متعددي تاليف كرده و هم چند رمان موفق دارد. او جايزه انجمن روانپزشكي امريكا را در سال ۲۰۰۲ دريافت كرد اما بيشتر به عنوان نويسنده رمان‌هاي روانشناختي به ويژه رمان مشهور «وقتي نيچه گريست» شهرت دارد.
اروين يالوم، قصه‌گوي روايت‌هاي روان‌درماني؛ كسي است كه زندگي خود را صرف پژوهش در روان انسان‌ها و كمك به «پرمعنا زيستن» انسان‌ها كرده است.
«آنگه كه خود را يافتم» عنوان آخرين كتاب از اين روان‌درمانگر سرشناس امريكايي است كه در آن زاويه نگاه درمان‌گرانه‌اش را به سمت خود چرخانده و به بررسي ارتباطاتي پرداخته كه در شكل دادن به «خود» درو‌ني‌اش نقش داشته‌اند. او با به تصوير كشيدن آسيب‌پذيرترين بخش‌هاي دروني خود از زندگي شخصي‌اش پرده‌برداري مي‌كند و در نهايت نه تنها قصد دارد آنچه را سال‌ها براي «پر معنا زيستن» به ديگران تجويز كرده به كار گيرد بلكه خود با پايان اجتنا‌ب‌ناپذير هستي كنار بيايد.
يالوم كه يهودي‌زاده‌اي مهاجر است در اين كتاب از مبارزات و سختي‌هاي زندگي‌اش مي‌گويد. او در محله‌اي فقيرنشين مملو از سوسك، موش و جرايم در واشنگتن دي‌سي بزرگ مي‌شود و براي فروريختن حصار فقر و فلاكت به پزشكي روي مي‌آورد. او تك تك اقدامات انقلابي خود در زمينه روان‌درماني گروهي و رمان‌درماني اگزيستانسيال را برمي‌شمارد و منشا روش‌هايي كه حاصل قرن‌ها حكمت و خرد متفكراني بزرگند را بازگو مي‌كند. او در اين كتاب از ايده‌هاي الهام‌بخش آثار اصلي خود از جمله دژخيم عشق، وقتي نيچه گريست و انسان موجودي يك‌روزه هم مي‌نويسد. آثار يالوم با تلفيق روانشناسي و فلسفه، بينشي نو درباره شرايط انساني ارايه مي‌دهد.
«آنگه كه خود را يافتم» نوشته اروين يالوم با ترجمه نازي اكبري توسط انتشارات «ققنوس» منتشر و روانه بازار كتاب شده است.
از جمله مهم‌ترين سرفصل‌هاي اين كتاب مي‌توان به ميلاد همدلي، جنگ مذهبي، جوانك قمارباز، روزهاي كالج، روانپزشكي و اولين بيمار من، ماموريت به بهشت، يك سال در لندن، روان‌درماني اگزيستانسيال، رويارويي با مرگ، سفر به هند، وقتي نيچه گريست، در باب يوناني شدن، خيره به خورشيد، دو سال همراه شوپنهاور و... اشاره كرد.
