آناهیتا

کتاب آناهیتا، روایت پیدایش و پذیرش ایزدبانوی آب به بررسی تغییر و تحولات این ایزدبانو می‌پردازد، که قدمتش به حدود ۵۰۰۰ سال ق.م باز می‌گردد. مردمان نیاهندواروپایی آناهیتا را در مقام ایزدبانوی آب می‌پرستیدند. میان آناهیتا و سایر ایزدبانوهای آب شباهت‌های زیادی وجود دارد که در سراسر اروپا می‌توان در کنار رودهای بزرگ ردپایشان را یافت. با کوچ نیاهندواروپاییان به فلات ایران، به دنبال رویارویی‌های فرهنگی و بازرگانی و گاه صلاحدیدهای سیاسی حاکمان، آناهیتا ویژگی‌های ایزدبانوهایی (از قبیل ایشتر، اینانا و...) را پذیرفت که مردمان ساکن فلات ایران از جمله عیلامی‌ها و بابلی‌ها پیش‌تر می‌پرستیدند. در دوران هخامنشیان آناهیتا اهمیت زیادی داشته است، اما پس از ورود اسلام به ایران، دیگر در نظام پرستش ایرانیان جایی نداشته، ولی می‌توان ردپایش را در ادبیات به‌خصوص در شاهنامهٔ فردوسی یافت.
هدف این کتاب بررسی این تغییرات و مطالعهٔ ارتباط آناهیتا با سایر ایزدبانوهای آب و افسانه‌ها و اسطوره‌های مربوط به آب (از جمله اژدها و منجی) است.