مناطق قطبی جهان از دیرباز برای انسان‌ها مرزی بین جهان واقعی و دنیای خیالی بوده‌اند. قطب‌های شمال و جنوب تفاوت‌های زیادی با مناظر آشنای تمدن انسانی دارند. این مناطق هم دور از دسترس و هم سرد و خالی از سکنه‌اند، و در طول تاریخ فقط تعداد اندکی از افراد سرسخت توانسته‌اند به آنجا برسند و بقیه مردم فقط عکس‌ها یا فیلم‌های این مناطق را دیده‌اند. شاید علت جذابیت همیشگی قطب‌ها این باشد که دست‌نیافتنی و ناشناخته به نطر می‌رسند و با آنچه مردم به آن عادت کرده‌اند تفاوت دارند.
اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم را عصر قهرمانان کشف جنوبگان هم نامیده‌اند، در مدتی کمتر از بیست سال، پانزده سفر اکتشافی برای کشف جنوبگان صورت گرفت، و کاوشگرانی از کشورهای مختلف عازم سفر برای کشف این قاره شدند، در صدر کشورهایی که درصدد کشف جنوبگان برآمده بودند بریتانیا قرار داشت.
در زمان حاضر سی کشور در بیش از شصت پایگاه موجود در آنجا کار می‌کنند، این پایگاه‌ها در مجموع حدود ۴۰۰۰ نفر را در تابستان و ۱۰۰۰ نفر را در تابستان در خود جای می‌دهند.
در سال ۱۹۵۹ پیمان جنوبگان شکل گرفت که بر مبنای آن هر گونه عملیات نظامی از جمله آزمایش‌های هسته‌ای و نگهداری زباله‌های هسته‌ای در قاره جنوبگان ممنوع است. طبق این پیمان جنوبگان سرزمینی بین‌المللی است که هیچ کشوری مالکیتی بر آن ندارد و از ساخت پایگاه‌های پژوهشی با هدف انجام دادن تحقیقات علمی حمایت می‌شود.
