روزنامه ایران
کارل پوپر، اگر نگوییم بزرگترین، بى گمان یکى از فیلسوفان بزرگ قرن بیستم است که جاى خود را در میان اهل فکر و فلسفه ایران هم باز کرده است. حجم نسبتاً چشم گیر آثار تألیفى و ترجمه اى درباره او نشان از این توجه دارد. اما کتاب حاضر در قالب مجموعه گفت وگو به مخاطب اجازه مى دهد از پس حرفهاى پوپر به شناخت دیدگاههایش برسد.
پوپر فیلسوفى سخت عملگرا است. در این گفت وگو ها مى توان یک خط سرخ انسان دوستانه وعقلانى همراه با نگاهى انتقادى را دنبال کرد.
او از سخت ترین نقادان «ایدئولوژى آلمان» و «فلسفه آلمان» است که این موضع او را مى توان در یکى از این گفت وگو هایش در این کتاب تحت عنوان «گناه فطرى فلسفه آلمان سخن گفتن به زبان استعاره است» دید.
کتاب حاضر، در دو بخش سامان یافته است. بخش نخست ترجمه کتاب «مى دانم که هیچ نمى دانم» است که شامل شش گفت وگویى است که روزنامه «دى ولت» در بین سالهاى ۱۹۹۰ _ ۱۹۸۷ با پوپر انجام داده است. در این مجموعه مصاحبه ها، پوپر از نقش فروید، وظیفه روشنگران، روش و نظریه شناخت، آزمون و خطا در علوم و جامعه، دموکراسى و اندیشه هاى سیاسى تام گرایانه و ... سخن مى گوید.
تیتر این گفت وگو ها بسیار جالب و تأمل برانگیز است:
- نه تنها فیزیکدانان _ بلکه فیلسوفان نیز ممکن است فیلسوفان بدى باشند
- ما همچون نوازنده اى که پیانو مى نوازد مغزمان را مى نوازیم
- آلمانى ها نباید دست خیر خواهانشان را گاز بگیرند
- تکنولوژى موجب رهایى ماشد. این تحریکات براى چیست؟
- روشنفکران متکبر و رشوه خوارند
اما بخش دوم کتاب ترجمه دو نطق از مجموع سخنرانى هاى پوپر است که از کتاب «در جست وجوى دنیایى بهتر» انتخاب شده اند. یکى از آنها درباره اعتقادات غرب و دیگرى درباره دموکراسى و اشکال گوناگون اندیشه هاى تام گرایانه است.
