کلیت کتاب «رویارویی فالانژ مقدونی با جنگجوی پارسی» درباره سه نبرد معروف گرانیکوس، ایسوس و گوگمل است که به گفته منابع کلاسیک (به ویژه آریان، پلوتارک و دیودوروس) اسکندر مقدونی توانست نیروهای داریوش سوم، واپسین شاه هخامنشی را شکست دهد، اما این تمام چیزی نیست که کتاب به آن میپردازد؛ کتاب با جزئیات درباره واحدها و ساختار ارتشها، آرایشهای جنگی، سربازان و تجهیزات آنها، راهبردها و تدابیر جنگی، پیاده نظام و سواره نظام مقدونی و پارسی و کارایی آنها سخن میراند و منابع نوشتاری و تاریخی و نیز شواهد باستانشناختی مرتبط با آنها را بررسی و واکاوی کرده است، برای نمونه درباره واحدهای پیادۀ زبده و برگزیده سپاه جاویدان هخامنشی و فالانکس مقدونی، ساز و برگ جنگی و فداکاری و وفاداری آنها به شاه و نظامهای پادشاهی پارسی و مقدونی آگاهیهای ارزنده ای را در اختیار خواننده قرار میدهد. ایراد اساسی کتاب نیز اتکای بیش از اندازه نگارنده به منابع کلاسیک است؛ این منابع درباره آمار کشتهشدگان و زخمیهای پارسیان بزرگنمایی کردهاند که موری دام به عنوان نویسنده کتاب به آن اذعان کرده است. شوربختانه، هیچ منبع نوشتاری دست اول پارسی درباره جنگهای داریوش سوم با مقدونیان وجود ندارد و به ناچار باید به منابع تاریخی یونانی و رومی اتکا کرد.
