دموکراسی علیه دولت

انگارۀ دموکراسی علیه دولت: مارکس و لحظۀ ماکیاولین ابنسور، نخستین بار در سال 1997 منتشر گردید. انگارۀ دموکراسیِ نهفته در اثر ابنسور، همان‌طور که خواهیم دید، از تفکر ماکیاولی ریشه می‌گیرد، از طریق «خوانشی دگراندیشانه» از مارکس بسط و توسعه پیدا می‌کند و با وارسی تکانه‌های دموکراتیکی پالایش می‌یابد.

میگل ابنسور در این کتاب، به اتکای خوانشی بدیع از مارکس، به تبیین معنا و محدوده‏‌های دموکراسی به‌‏مثابه نیرویی دست می‌‏زند که به هیچ‏‌وجه   با نظام نمایندگی و حتی با نسخه‌‏های آگونیستی، رادیکال و تضادآمیزی که درون محدوده‏‌های دولت در پی رتق و فتق مسائل هستند قدر مشترکی ندارد. البته باید دقت کنیم که خوانش ابنسور را با آنارشیسم ضددولتی و گریزان از هرگونه ساختار و نهادی اشتباه نگیریم.

ابنسور به مدد قرائتی خلاقانه و جسارت‏ آمیز از مارکس از نظریه‌های تدریجی‏گرایانه نیز عبور می‏‌کند و دموکراسی را همچون برخی روایت‏‌های رادیکال از آن، امری در حال رشد و نمو نمی‌‏داند که دولت را رو به سوی زوال هدایت می‏‌کند