مارگارت اتوود، نویسنده پرطرفدار کانادایی با نوشتن رمان «آدم‌کش کور» موفق به کسب جایزه مهم «بوکر» در سال 2000 شده است. اتوود در رمان‌ها و داستان‌های کوتاهی که نگاشته بیش از همه به
موضوع روان شناسی قاتلان علاقه نشان داده و ساختار داستانی آثارش را بر همین اساس، سامان بخشیده است. در بخشی از رمان آمده است: «فقط یک عکس از او دارد. عکس را در یک پاکت قهوه‌ای که رویش نوشته «بریده روزنامه‌ها» گذاشته است و آن را در میان صفحات گیاهان ماندگار برای باغ سنگی که کس دیگری نمی‌خواندش پنهان کرده است. عکس را با دقت حفظ کرده است، چون تقریباً تنها چیزی که از او دارد؛ یک عکس سیاه و سفید است که با یکی از آن دوربین‌های جعبه‌ای دست و پاگیر قبل از جنگ گرفته شده؛ دوربینی که دهانه آکاردئونی شکل دارد، با فلاش کار می‌کند و جعبه خوش‌ساخت و چرمی‌اش با بندها و قلاب‌های پیچیده‌ای که دارد به پوزه‌بند شبیه است. عکس آن دو را، آن زن و مرد را در پیک‌نیک نشان می‌دهد، پشت عکس کلمه پیک‌نیک با مداد نوشته شده است-بدون اشاره به نام زن یا مرد-لازم نیست نام آنها را بنویسد، نامشان را می‌داند.» هنر اتوود در آن است که می‌تواند علی‌رغم برخورداری اغلب داستان‌هایش از موضوع و مضمون واحد، در تمام داستان‌هایش جذابیتی جداگانه ایجاد کند و به این طریق خوانندگان را به خواندن داستان‌هایش علاقه‌مند کند.
