در دهه اخیر شاهد ظهور و حضور فراگیر دانش میان رشته اى به نام «مطالعات فرهنگى» بوده ایم که با وجود این حضور پررنگ همچون نشانه اى «چند معنایى» باقى مانده است. مطالعات فرهنگى، مطالعه فرهنگ به صورت آکادمیک است اما هنوز صاحبنظران بر سر این که «فرهنگ چیست؟» متفق القول نشده اند. با این حال واژه «فرهنگ» یکى از پربسامدترین لغت هاى کاربردى ما است. مردم دغدغه استقلال فرهنگ ملى شان را دارند و در عین حال نگران آنند که آیا در مقام فرد به اندازه کافى «با فرهنگ» هستند. اهل نظر درباره ممکن و مطلوب بودن زندگى در جامعه اى «چند فرهنگى» اندیشه ورزى مى کنند. اقتصاددانان و سیاستمداران نیز درباره «صنعت فرهنگ سازى» و رویکردهاى فرهنگ محور تأمل مى کنند و تا این حد درک از معنى فرهنگ در خرد جمعى وجود دارد بدون این که مؤلفه هاى معنایى فرهنگ تعیین و تعریف دقیق و صریحى از آن به دست داده شده باشد.
کتاب «درآمدى بر نظریه فرهنگى معاصر» در قالب طرح زمینه هاى تاریخى و سویه هاى نظرى مطالعات فرهنگى پارادایم هاى اصلى نظریه فرهنگى را در ۷ فصل ارائه مى دهد و مسائل و مناقشات اصلى و رایج در حوزه مطالعات فرهنگى را مورد بحث و تحلیل قرار مى دهد. ۷ فصل کتاب چنین عنوان گرفته اند.
۱. مطالعات فرهنگى و نظریه فرهنگى
۲. ادبیات و جامعه: از فرهنگ گرایى تا ماتریالیسم فرهنگى.
۳- نظریه انتقادى: از نقد ایدئولوژى تا جامعه شناسى فرهنگ
۴. نشانه شناسى: از ساختارگرایى تا پساساختارگرایى
۵. سیاست فرهنگى تفاوت
۶. پسامدرنیسم و نظریه فرهنگى
۷. نقد فرهنگى و سیاست فرهنگى
روزنامه ایران : فرهنگ و اندیشه: 12/4/86
