مایكل هارت و آنتونیو نگری، با نوشتن كتاب «ثروت مشترك»، سه‌گانهای را به پایان می‌رسانند كه با كتاب «امپراتوری» آغاز شده و با كتاب «انبوه خلق» ادامه یافته بود. كانون اصلی مباحث این كتاب «امر مشترك» است كه بناست جایگزین تقابل «امر خصوصی» و «امر عمومی» شود و مبنایی برای طرح جمهوری جدیدی متفاوت با «جمهوری مالكیت» فراهم سازد. هدف نویسندگان مفصل‌بندی پروژهای اخلاقی است، اخلاقی ناظر به كنش سیاسی دموكراتیك در درون و در برابر امپراتوری.
كتاب «ثروت مشترك» ضمن دفاع از «ضدمدرنیته»، در مقام پروژهای در خصوص آزادی درونِ مدرنیته، دارای همزیستی با مدرنیته، و مقدم بر مدرنیته، به طرح مفهوم سومی میپردازد كه بساط دیالكتیك مدرنیته و ضدمدرنیته را برهم میزند: دگرمدرنیته.
این كتاب شامل شش بخش است: 1- جمهوری، 2- مدرنیته، 3- سرمایه، 4- امپراتوری بازمیگردد، 5- فراسوی سرمایه، و 6- انقلاب.
در فرازهایی از آن چنین آمده است:
جنگ، رنج، فلاكت و استثمار به طرز فزایندهای به وجه معرف دنیای در حال جهانی شدن ما بدل شده است. دلایل بسیاری وجود دارد برای جستجوی پناهگاهی در قلمروی «بیرونی»، جایی رها از انضباط و كنترل امپراتوریِ در حال ظهور امروزین ... با وجود این، یكی از پیامدهای عمده جهانی شدن آفرینش جهانی مشترك است، جهانی كه، بد یا خوب، همه ما در آن شریكیم، جهانی فاقد «بیرون» ... تقدیر ما زیستن در همین جهان است، و نه‌تنها همگی تابع قدرتهای مسلط بر این جهانیم، بلكه به فسادهای آن نیز آلوده‌ایم.
امر مشترك دور تا دور ما وجود دارد، هرچند امروزه به موجب چشم‌بندهای گوناگونی كه ایدئولوژیهای مسلط مقابل دیدگانمان قرار دادها‌ند رؤیت آن دشوار شده است. سیاستهای حكومتی نولیبرالی طی دهههای اخیر در سرتاسر جهان در پی خصوصی‌سازی امر مشترك بوده، و محصولات فرهنگی –فی‌المثل اطلاعات، ایده‌ها، و حتی گونه‌های جانوری و گیاهی- را به مایملك خصوصی تبدیل كرده است. ما، همصدا با بسیاری دیگر، از این موضوع دفاع میكنیم كه باید در برابر این دست خصوصی‌سازی ایستادگی كرد.
