مولف در این کتاب با توجه به چندگانگی و حتی بینظمی موجود در شیوه خط فارسی کوشیده است تا با بررسی جایگاه علمی خط، تاریخچه خط فارسی، بررسی شیوهنامههای موجود و جریانهای کنونی برنامهریزی خط، رسمالخطی را ارائه دهد که با توجه به جنبه کاربردی و نیز جنبه تاریخی خط، به عنوان شیوهنامه معیار مورد پذیرش قرار گیرد.