منبع روزنامه اعتماد
پنجم اردیبهشت ۱۳۹۸
............................
اروين يالوم در سال ۱۹۵۶ در بوستون در رشته پزشكي و در سال ۱۹۶۰ در نيويورك در رشته روانپزشكي فارغ‌التحصيل شد و بعد از خدمت سربازي در سال۱۹۶۳ استاد دانشگاه استنفورد شد. در همين دانشگاه بود كه الگوي روانشناسي هستي‌گرا يا اگزيستانسيال را پايه‌گذاري كرد. يالوم هم آثار دانشگاهي متعددي تأليف كرده و هم چند رمان موفق دارد. او جايزه انجمن روانپزشكي امريكا را در سال ۲۰۰۲ دريافت كرد اما بيشتر به عنوان نويسنده رمان‌هاي روانشناختي به ويژه رمان مشهور «وقتي نيچه گريست» شهرت دارد. اروين يالوم، قصه‌گوي روايت‌هاي روان‌درماني، كسي كه زندگي خود را صرف پژوهش در روان انسان‌ها و كمك به «پرمعنا زيستن» انسان‌ها كرده است. «آنگه كه خود را يافتم» عنوان آخرين كتاب از اين روان‌درمان سرشناس آمريكايي است كه در آن زاويه نگاه درمان‌گرانه‌اش را به سمت خود چرخانده و به بررسي ارتباطاتي پرداخته كه در شكل دادن به «خود» درو‌ني‌اش نقش داشته‌اند. او با به تصوير كشيدن آسيب‌پذيرترين بخش‌هاي دروني خود از زندگي شخصي‌اش پرده‌برداري مي‌كند و در نهايت نه تنها قصد دارد آنچه را سال‌ها براي «پر معنا زيستن» به ديگران تجويز كرده به كار گيرد بلكه خود با پايان اجتنا‌ب ناپذير هستي كنار بيايد. يالوم كه يهودي‌زاده‌اي مهاجر است در اين كتاب از مبارزات و سختي‌هاي زندگي‌اش مي‌گويد. او در محله‌اي فقيرنشين مملو از سوسك، موش و جرايم در واشنگتن دي‌سي بزرگ مي‌شود و براي فروريختن حصار فقر و فلاكت به پزشكي روي مي‌آورد. او تك تك اقدامات انقلابي خود در زمينه روان‌درماني گروهي و رمان‌درماني اگزيستانسيال را برمي‌شمارد و منشأ روش‌هايي كه حاصل قرن‌ها حكمت و خرد متفكراني بزرگ‌اند را بازگو مي‌كند. او در اين كتاب از ايده‌هاي الهام‌بخش آثار اصلي خود از جمله دژخيم عشق، وقتي نيچه گريست و انسان موجودي يك‌روزه هم مي‌نويسد.
