روزنامه ایران
در سال ،۱۹۲۳ تئودور آدرنو، در جریان تأسیس مؤسسه تحقیقات اجتماعى، مکتب فرانکفورت را درکنار هورکهایمر به راه انداخت. این جریان که همزمان تحت تأثیر هگل و هم منتقد او بود، دغدغه
تحلیل جامعه آن دوران را در محوریت حرکت آن مى کاوید. به گفته آدرنو، حوزه پژوهش هاى مؤسسه به مسائل فلسفه اجتماعى (پدیدارشناسى هگل)، اقتصاد (مسائل برنامه ریزى اقتصادى و نظریه بحران)، و روان شناسى اجتماعى، جامعه شناسى حقوق و جامعه شناسى سیاسى، گسترش مى یابد. مؤسسه بعدها به خاطر شروع جنگ جهانى دوم به آمریکا منتقل شد.
آدرنو در کتاب دیالکتیک منفى (که به عقیده بعضى بهترین کتاب اوست) تلاش مى کند روش جدیدى در نفى کردن ابداع کند. زبان خاص اصالت در ابتدا بخشى از همین کتاب بود. ولى آدرنو، خود به دلایلى آن را جدا کرده و مستقلاً به چاپ رسانید. زبان خاص اصالت نقدى بر هایدگر است که از زبان «هوفه» و سپس «آدرنو» در مجموعه آثارش، جلد هشتم، صفحه ۵۸۰ اینگونه معرفى شده: یکى از کتاب هاى او با نام زبان خاص و با نام زبان خاص اصالت متوجه هماورد اصلى او در فلسفه یعنى هایدگر و اثر فلسفى اش، هستى و زمان است که خود آدرنو بعدها درباره آن مى گوید: «کسانى که کتاب زبان خاص اصالت را خوانده اند، مى دانند که من در آنجا در اصل نه به بعد واژه شناختى زبان هایدگر بلکه همان زبان خاص [به کاربرده شده در هستى و زمان ] را به نقد مى کشم، که به گونه اى عمل مى کند که گویا یکسره [ آن زبان] وجود ندارد. یا به بیان دیگر به مناسباتى که به شکل اجتماعى بیان شده اند حمله کرده ام. این نوع بیان به گونه اى است که گویا یا بیان تجربه هاى کهن و آغازین بشرى است.» در آن کتاب علاوه بر هایدگر و زبان اش هرگونه زبان والا-نما به نقد کشیده مى شود. زبان سیاستمداران، هنرمندان و... آدرنو اینگونه ادامه مى دهد: «کتاب زبان خاص اصالت، قطعه اى در نقد ایدئولوژى است و تنها بر این پایه فهم پذیر خواهدبود. همانگونه که در آن کتاب مطرح مى شود قرار است، خواننده با ایدئولوژى برخوردى عملى داشته باشد و از خود بپرسد، که آیا واقعاً این، زبانى خاص است؟ البته تأکید مى کنم که این کتاب همواره تا حدى به ایدئولوژى زدایى از فضاى فکرى آلمان انجامیده است. این کتاب با ترجمه پاکیزه اى از سیاوش جمادى در انتشارات
ققنوس به طبع رسیده است.
