روزنامه ایران
ژان بودریار فیلسوف شاخصى در حلقه فیلسوفان پست مدرن است. به تبع انتساب او به این حلقه، طبیعى است که دغدغه ها و دلمشغولى هایش رنگ و طعمى متفاوت از فیلسوفان متعارف داشته باشد. اگر فیلسوفان کلاسیک خوش داشتند به مفاهیم کلى، منطقى و انتزاعى دل ببندند و فیلسوفان مدرن خوش داشتند به جاى سلوک در عالم تجرید، در جهان زبان و معرفت شناسى گام بردارند فیلسوفان پست مدرن ترجیح مى دهند دردل مفاهیم ملموس و مشت پرکنى غوطه ور شوند که هیچ نسبتى با ذهن گرایى و تجرید ندارند. گاه در فوتبال تأمل مى کنند تا راز رشد رؤیایى آن را دریابند، گاه در تلویزیون تأمل مى کنند تا جادوى تأثیر آن را کشف کنند؛ گاه درباب فضیلت هاى آسانسور تأمل فلسفى مى کنند و گاه ...
بودریار هم ازاین قماش است. در کتاب حاضر، «آمریکا» را به عنوان یک پدیده جغرافیایى و فرهنگى پیش چشم خود نهاده و زیر و بم آن را به کاوش فلسفى گرفته است. به عنوان یک اروپایى نوشته است: «آمریکا نسخه اصلى مدرنیته است. ما نسخه دوبله شده یا داراى زیرنویس هستیم. آمریکا از مسأله اصل و نسب طفره مى رود، نه اصل و نسبى را پرورش مى دهد و نه اصالتى اسطوره اى را؛ هیچ گذشته و حقیقت بنیادینى ندارد.» (ص ۱۰۲)
از این دست عبارات، فراوان در کتاب یافت مى شود، عباراتى که بصیرتى شگرف در باب پدیده آمریکا به عنوان نوترین نقطه جغرافیایى جهان؛ و اصلى ترین نسخه مدرنیته به دست مى دهد. کتاب بودریار، کوچک و کم حجم است. شاید حتى مناسب بى خوابى شب هاى بلند زمستانى هم باشد اما درک و دریافت دل انگیزى از آمریکا، در همین صفحات اندک گنجانده شده است. کتاب، فقط شش دفتر دارد: نقطه محو شدن (۱۴ صفحه)، نیویورک (۱۶ صفحه)، آمریکاى ستاره گون (۶۲ صفحه)، آرمانشهر تحقق یافته (۳۸ صفحه)، پایان قدرت آمریکا؟(۱۴ صفحه) و بیابان بى پایان (۷صفحه).
