توی دنیای امروز، بین این همه سرگردانی هایی که ما را محاصره کرده خواندن یک کتاب خوب حس خوبی به ما خواهد داد. چون همه ما به دلیل مشغله هایی که داریم نمی توانیم زیاد سفر کنیم تا آدمهای مختلفی را ببینیم اما با خواندن یک کتاب، تجربه زندگی خیلی ازاین آدمها را می توانیم توی همین ورقه های کاغذ ببینیم. تصمیم گرفتیم یک ستون معرفی کتاب- با گرایش شعر و داستان- راه بیندازیم تا به بهانه اش به هم قول بدهیم بیشتر کتاب بخوانیم و بیشتر با کتاب، دوست باشیم. من هم به شما قول می دهم کتابهای خوبی را برایتان معرفی کنم. پس هر هفته با ستون «من تو کتاب» همراه باشید.
***
اولین مطلب این ستون را با معرفی رمانی از «فرید قدمی»، یک نویسنده جوان شروع می کنیم.
حتماً تا به حال سریالهای زیادی را دیده اید که آقای کارگردان، ماجرا و اتفاقهای ساکنان یک آپارتمان را برای مخاطبانش به تصویر کشیده است. فرید قدمی هم در رمان 94 صفحه ای «مایا یا قصه آپارتمانی در خیابان کریم خان» همین کار را کرده. او در چند فصل، داستان چند خانواده ایرانی را با زبان طنز و البته بسیار جذاب و خواندنی برای مخاطبان کتاب خوان تعریف کرده است.
فرید قدمی با نوعی طنز سیاه و در عین حال شادی آور و بازی گونه، توانسته در رمانی جمع و جور و بدون دراز نویسی های رایج، چنان از ذهن و زندگی طبقه متوسط شهری ایران پرده برداری کند که آدم حیران می ماند. به نظرم باید این اثر را اتفاق قابل توجهی در رمان نویسی این روزها دانست.
***
اما داستان این رمان چیست؟
حمید رضایی، فوتبالیستی خانه نشین در آپارتمان خود کشته شده است. داستان با خبر این مرگ آغاز می شود و با ادامه قصه در رابطه با همین قتل، موضوعهای دیگری در رمان مطرح می شود مثل روابط پنهانی دختر صاحبخانه و فوتبالیست مقتول پیش از وقوع این حادثه، اجرای مراسمی ترسناک در واحد خالی طبقه دوم آپارتمان و قتل یکی دیگر از ساکنان آپارتمان. در طول ده فصل رمان، گره داستانی رویدادها باز و تا پایان روایت، هویت راوی مشخص می شود.در کتاب «مایا یا قصه آپارتمانی در خیابان کریم خان» قصه زندگی آدمهای زیادی را می توانید ببینید؛ پیرمرد روانکاو، زن آرایشگر، ریاضیدان فیلسوف، معلم بازنشسته و...
***
اما اگر مثلاً 50 سال بگذرد و کسی از زمان آینده بخواهد زندگی آدمهای دهه 80 را از روی کتابهای داستانی بشناسد می تواند به کتاب «مایا....» مراجعه کند. چون در این کتاب زندگی روزمره و دغدغه های آدمهای دهه 80 به خوبی انعکاس داده شده است. مثلاً در 50 سال بعد هر کس این کتاب را بخواند خواهد فهمید برای آدمهای این روزگار فوتبال به اندازه نان شب، عشق و حتی نفرت در زندگی شان اهمیت داشته است. فوتبال به عنوان عنصر لاینفک زندگی بعضی از ما در این کتاب نشان داده شده است. حتی اسم بعضی از آدمها هم که دوستشان داریم در این رمان دیده می شود؛ رضا عطاران، مهران مدیری و ...
اگرچه شخصیتها، فضاها و موقعیتها، کاریکاتورگونه خلق شده اند اما من مطمئنم اگر در سالهای آینده کسی این کتاب را بخواند حتماً از ما خواهد ترسید چون نویسنده از بعضی از بی رحمیهای ما پرده برداری کرده است که این مسأله شاید به ضرر نسل ما تمام شود!
***
قسمتی از کتاب:
«اون واحد طبقه دوم رو می گین؟ به نظر من آپارتمان مث زمین فوتبال می مونه. نه این آپارتمان فقط ها. همه آپارتمانها. زندگی تو آپارتمان مث بازی تو یه زمین فوتبال عمودیه. ساکنان آپارتمان مث بازیکن هان و همسایه ها هم مث کمک داوران. حتماً می پرسین پس داور کیه؟ هان؟ ما این جا داور نداریم . فقط کمک داوران. اونا فقط نظر می دن. این جوری بهتره خیلی. نه؟ داورا همیشه تو بازی مزاحم بازیکنان. جلو دست و پاشونن.من خودم خیلی دیدم که توپ می خوره به داور و می افته دست حریف. عادلانه نیست دیگه. هان؟ من که می گم این جوری بهتره. این مأمورای فضول برق و گاز هم که می آن، مث ناظرای فدراسیونن دیگه. هان؟ من که این جوری فکر می کنم. داشتم چی می گفتم اصلاً. آهان یادم اومد. می خواستم بگم زمین فوتبال هم باید رختکن داشته باشه دیگه. این واحد خالی هم مث رختکن می مونه واسه آپارتمان....»
***
فرید قدمی، مترجم، روزنامه نگار و داستان نویس جوانی است. که شم روزنامه نگاری و نثر روزنامه نویسی اش در کتاب دیده می شود. البته او بر خلاف بسیاری از روزنامه نگاران استفاده خوبی از ژورنالیسم بودنش کرده است. کتاب را بخوانید تا خودتان متوجه شوید.این کتاب 2000 تومان قیمت دارد و نشر ققنوس آن را منتشر کرده است.
