ایبنا
مجموعه داستان «عشق روی چاکرای دوم»سومین کتاب ناتاشا امیری بعد از مجموعه داستان «هولا هولا» و رمان«با من به جهنم بیا»محسوب می شود ،مجموعه ای که از چند زاویه حامل تفاوت هایی در کار نویسندگی امیری نسبت به کارهای پیشین اوست._
خبر گزاری کتاب ایران(ایبنا):ناتاشا امیری در چند سال اخیر نشان داده که نویسنده ای جدی است ودنیای داستان نویسی برایش از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.
امیری با اولین مجموعه اش یعنی«هولا هولا»حضور جدی خود را در عرصه داستان نویسی اعلام کرد،این مجموعه که به زعم بسیاری از مخاطبان حرفه ای داستان بهترین کار او تا کنون است دارای قدرت و استحکامی بود که خیلی زود نظر منتقدان را به سوی خود جلب کرد وباعث شناخته شدن هرچه بیشتر پدید آورنده امیری در مجموعه داستان تازه خود تلاش کرده دست به تجربه های نو بزند و تا حدودی از فضاهای پیشین فاصله بگیرد که این امر در جاهایی موفق بوده و در جاهایی هیچ کمکی به روند نویسندگی او نکرده است. خود شد،مسئله ای که انتظار می رفت باانتشار رمان«با من به جهنم بیا» ابعاد گسترده تری پیدا کند که نکرد.
امیری در مجموعه داستان تازه خود تلاش کرده دست به تجربه های نو بزند و تا حدودی از فضاهای پیشین فاصله بگیرد که این امر در جاهایی موفق بوده و در جاهایی هیچ کمکی به روند نویسندگی او نکرده است.
مجموعه« عشق روی چاکرای دوم»در بر دارنده 10 داستان است که همگی آن ها را می توان داستان هایی برخاسته از سخت گیری یک نویسنده به خود قلمداد کرد.
حال و هوای فنی و تکنیکی داستان ها نشان می دهد که امیری هر یک از آن ها راچند بار باز نویسی کرده، اما با این حال باز هم کارهایی در این مجموعه به چشم می خورد که کارهایی ضعیف هستند و در حد تجربه هایی ناکارآمد باقی مانده اند.
نکته ای که باید در موردمجموعه«عشق روی چاکرای دوم»به آن اشاره کرد زبان صیقل خورده داستان هاست،موردی که شامل حال همه داستان های قوی یکی دیگر از دلبستگی های امیری در این مجموعه دغدغه استفاده از زبان و فضای عهد عتیق در داستان نویسی مدرن است که با داستان«هاروت و ماروت»مورد آزمایش قرار گرفته است. و ضعیف شده و امیری از این بابت نهایت تلاشش رابه کار گرفته است.
امیری در چند داستان این مجموعه به اشکال گوناگون از عنصر اشیاء به عنوان مواد پیش برنده روایت استفاده کرده که این امر در داستانی چون«آن که شبیه تو نیست»بیشتر مشهود است.
استفاده از اشیاء در داستان مورد نظردرست مانند چهارچوب برای یک ساختمان عمل کرده و می توان گفت که این داستان بدون این رویکرد به داستانی معمولی بدل می شد.
یکی دیگر از دلبستگی های امیری در این مجموعه دغدغه استفاده از زبان و فضای عهد عتیق در داستان نویسی مدرن است که با داستان«هاروت و ماروت»مورد آزمایش قرار گرفته است.
گرچه استفاده از این نوع زبان و فضا ابتکار امیری محسوب نمی شود و نویسندگان دیگر پیش از او آن را تجربه کرده اند، اما جرات و جسارتش در نزدیک شدن به چنین فضا و زبانی را باید به فال گرفت.
یکی از مواردی نگفته پیداست نویسنده ای که می تواند داستان هایی در حد و اندازه«عشق روی چاکرای دوم»و «غم میان بادهای موسمی»را بنویسد قطعا سطح توقع خواننده را از خود بالا می برد و نگرشی یک سویه و مستعمل را از جانب او نمی پذیرد،نگرشی که امروزه دیگر جایی در جهان ادبیات ندارد و کلا با داعیه های شیوه نویسندگی مدرن این نویسنده جور در نمی آید. که در این مجموعه در حد آزار دهنده ای ظاهر شده نگاه یکسویه نویسنده به جهان مردانه است،نکته ای که چند داستان درخشان این مجموعه مانند«همین نزدیکی اما...» ،«به چهل روایت دخترانه» و«من به توان تو» را به لحاظ رعایت حدود انصاف و باور منطقی دچار مشکل کرده است.
همان گونه که گفته شد، امیری در این مجموعه به تجربه های ارزنده ای دست زده است که در نوع خود قابل توجهند، اما از سوی دیگر چیزهایی را از دست داده که از نویسنده ای چون او بعید به نظر می رسد.
نگفته پیداست نویسنده ای که می تواند داستان هایی در حد و اندازه«عشق روی چاکرای دوم»و «غم میان بادهای موسمی»را بنویسد قطعا سطح توقع خواننده را از خود بالا می برد و نگرشی یک سویه و مستعمل را از جانب او نمی پذیرد،نگرشی که امروزه دیگر جایی در جهان ادبیات ندارد و کلا با داعیه های شیوه نویسندگی مدرن این نویسنده جور در نمی آید.
نگرشی که برداستان نویسی امروز حاکم است مبتنی بر دیدگاه های شخصی و به عنوان مثال نوع نگاه یک زن به جهان مردها نیست، بلکه ریشه در نگرشی دارد که همه اجزای زندگی را به چشم یک ضرورت انکار ناپذیر می نگرد و همه موارد را آن گونه می بیند که هستند.
سوالی که در مورد چند داستان این مجموعه پیش تناقضاتی که به لحاظ فهم منطقی روایت در این مجموعه رسوخ کرده اند نه تنها باعث افت کیفی بعضی کارها شده بلکه علاقه مندان به کارهای پیشین این نویسنده را هم دچار حیرت می کند. می آید این است که چگونه یک نویسنده می تواند از اشیای بی جان در قالب عناصری موثر برای رسوخ به اعماق روح شخصیت ها استفاده کند و آن ها را از زوایای مختلف مورد کنکاش قرار دهد اما به راحتی از کنار یک آدم زنده به جرم مرد بودن بگذرد و او را عنصری ناموجود تلقی کند؟
تناقضاتی که به لحاظ فهم منطقی روایت در این مجموعه رسوخ کرده اند، نه تنها باعث افت کیفی بعضی کارها شده بلکه علاقه مندان به کارهای پیشین این نویسنده را هم دچار حیرت می کند.
نکته جالبی که در داستانی چون «من به توان تو»به چشم می خورد حدود قابل توجه منطق راوی است که گویی درست در مقابل نویسنده ایستاده است:«....وقتی منطق پشت قضیه نباشد هر اتفاق پیش بینی نشده ای هم ممکن است رخ بدهد. مثل برادرم که انتظار معجزه ای را می کشید که هیچ وقت پیش نیامد...»
مجموعه «عشق روی چاکرای دوم» سال1387با 200 صفحه و قیمت 3200تومان توسط نشر ققنوس عرضه شده است.
